Goed nieuws: de publicatie van een database met een overkoepelende catalogus van alle in Nederlandse collecties bewaarde middeleeuwse manuscripten: http://www.mmdc.nl/ (Medieval Manuscripts in Dutch Collections). In sommige gevallen zijn de beschrijvingen behoorlijk gedetailleerd en geven zowel de samenstelling van het manuscript als een overzicht van de erin bevatte teksten; in andere gevallen zijn de beschrijvingen summier.

Behalve de catalogus biedt de site een overzicht van de verschillende schriftsoorten die in de manuscripten worden gebruikt. Dat is een onderdeel van de site dat vooral gericht lijkt op een breder publiek, net als korte teksten over ‘highlights’ uit de opgenomen collecties. Het zijn onderdelen die een beetje vreemd aandoen op een site die toch vooal voor wetenschappers bedoeld lijkt.

De site is nog in ontwikkeling. Zo wordt nog gewerkt aan verschillende externe links en aan een codicologisch en paleografisch glossarium.

Ik zal geen mening geven over de bruikbaarheid van de site, want ik ben geen specialist. Maar het is duidelijk dat een site als deze de onderzoeker een enorme hoeveelheid werk kan besparen.

Als ik een paar kleine opmerkingen mag maken: in een modern systeem zou het voor de hand liggen dat zodra ik een zoekterm begin te typen, bijvoorbeeld op auteur, het systeem me de auteurs aanbiedt die met de reeds getypte letters beginnen. Dan hoef ik niet te aarzelen over de gebruikte spelling, en en passant word ik geattendeerd op aanpalende ingangen in de catalogus. Als dat lastig is, dan zou het bladeren in de index een alternatief zijn.
Een werkwijze die op verschillende plaatsen op de site wordt gebruikt, maar die m.i. passé is, is de gebruiker te verplichten een letter uit het alfabet te kiezen voordat informatie wordt getoond. Als hulpmiddel om te navigeren in een langere lijst is zo’n alfabet nuttig. Maar het is onvriendelijk om de gebruiker maar zo weinig informatie tegelijk aan te bieden, en voor moderne internetaansluitingen is het ook niet meer nodig.

Overigens: bij het zoeken in de catalogus verschijnt niet alleen een lijst van treffers maar ook een kaart waarop de geografische locatie van de betreffende treffers wordt getoond. Dat is niet alleen maar een grappige verrassing: de huidige bewaarplaats is, stel ik mij voor, in veel gevallen gerelateerd aan de plaats waar de manuscripten zijn ontstaan of langdurig zijn gebruikt.

Nog een vraag, tenslotte: doen de Vlamingen niet mee? Dat lijkt toch wel heel wenselijk.

Geplaatst in middeleeuwen, weblog digital humanities

Comments are closed.