De meest spectaculaire gedichten die in Nederland worden geschreven zijn die van Tonnus Oosterhoff. Misschien is ‘spectaculair’, als het over gedichten gaat, niet zonder meer een aanbeveling, maar de gedichten van Oosterhoff vormen een belevenis die je opvatting van wat poëzie is, kan veranderen.

De gedichten van Oosterhoff veranderen, ze groeien aan terwijl je ze leest, teksten verschijnen en verdwijnen in verschillende hoeken van het scherm. De lezer kan deze gedichten alleen maar ondergaan.

In zekere zin doen ze daarmee het tegendeel van wat we van een hypertext-omgeving als het web verwachten. Op het web bepaalt de lezer wat hij leest, wanneer hij het leest, en hoe hij het leest. De gedichten van Oosterhoff bevinden zich op het web, maar maken de lezer tot een willoze recipiënt. Je moet je eraan overgeven, en dat kan een weldadig gevoel van rust geven. Als je je eigen tempo wilt aanhouden, word je heel erg ongeduldig.

Afgezien van een innovatie in de poëzie, zullen deze gedichten onvermijdelijk ook een innovatie in de studie en de uitgave van poëzie veroorzaken. Ook in dat opzicht is kennisname van deze gedichten waardevol.

Geplaatst in diversen, weblog digital humanities

Comments are closed.