Het Casebooks project, waarvan de eerste versie deze week ter beschikking kwam, is een digitale ‘editie’ van de medisch/astrologische notities van Simon Forman and Richard Napier, als astrologen actief van 1596 tot 1634. Of is het eigenlijk een database? Nu zijn de gegevens van de eerste tienduizend consulten beschikbaar, er volgen er nog veertigduizend. Op het moment valt alleen nog maar te browsen, een zoekmachine is aangekondigd voor de komende maand.

Dat een dergelijke hoeveelheid materiaal ontsloten wordt is natuurlijk toe te juichen. Uit de uitgebreide toelichting maak ik op dat het ook om uniek materiaal gaat. Desondanks roept de inrichting van de site wel vragen op.

Het project beschrijft zichzelf als een ‘editie’, maar transcribeert slechts een klein deel van de tekst. Voor elk consult bevatten de notities een kop met naam van de patient, datum en een aanduiding van het probleem, vervolgens een astrologisch diagram en een daarop gebaseerd oordeel. Deze editie bevat alleen de kopregels van de consulten.

Bij de transcriptie van die kop is men wel zorgvuldig te werk gegaan. Men presenteert een genormaliseerde transcriptie en een diplomatische versie waarbij doorhalingen en toevoegingen worden weergegeven. Bovendien wordt een gestructureerde weergave van de informatie in de kop gegeven, met patientgegevens, eventuele betrokken derde personen, bijzondere omstandigheden, etc. In dat opzicht lijkt deze editie meer op een database. En bij een collectie van vijftigduizend gevallen is zoeken op structurele kenmerken natuurlijk een onvermijdelijke noodzaak.

Wel een heel ongelukkige keuze vind ik het om alleen de kop weer te geven. Dat het te veel werk oplevert om de rest te transcriberen is voorstelbaar, zeker gezien de complexe schema’s, maar afbeeldingen van de pagina’s zouden toch het minste zijn. Op deze manier is het geheel eigenlijk niet meer dan een (beperkte) index tot de casebooks zelf, die we nog steeds moeten gaan raadplegen in de Bodleian library in Cambridge. Ook gezien het fragmentarische karakter van de transcriptie doet de zorgvuldigheid van de diplomatische weergave vreemd aan. Had dan liever het uiteindelijke ‘judgment’ getranscribeerd.

Een andere aanmerking: wat mij als gebruiker stapelgek zou maken is dat de site maar zulke kleine beetjes informatie tegelijk geeft. Zoals al zichtbaar in het plaatje hierboven: waarom zijn er acht verschillende knoppen terwijl de gegevens onder die knoppen met gemak op één scherm zouden passen? Waarom staat elke case op een afzonderlijk scherm, terwijl de tekst van wel dertig cases op één scherm getoond zou kunnen worden?

Geplaatst in renaissance, weblog digital humanities

Comments are closed.