Met enige publiciteit wordt vandaag de site van het Willem Frederik Hermans Instituut gelanceerd. Het Huygens Instituut is bij de inrichting van deze site betrokken geweest (we werken immers aan de volledige werken van Hermans), dus helemaal onbevangen is deze reactie niet.

Willem Frederik Hermans is, als ik een persoonlijk oordeel mag geven, de belangrijkste schrijver die we ooit hebben gehad. De digitale beschikbaarheid van hulpmiddelen voor de studie van zijn werk is verheugend. De natuurlijke reactie op de nu onthulde site is een vraag om meer; maar wat we vandaag ter beschikking krijgen is toch ook al heel wat.

Om te beginnen een aantal werken van Hermans: De raadselachtige Multatuli, de interviewbundel Scheppend nihilisme en Hermans’ bloemlezing uit de gedichten van Focqenbroch. (Dit, hoe aantrekkelijk ook, is natuurlijk het onderdeel van de site waarbij de Hermansliefhebber denkt: waarom maar drie werken? En waarom niet wat meer centrale werken uit het oeuvre?) De werken zijn gedigitaliseerd volgens de beproefde procedure van de DBNL: eenvoudig maar effektief.

Voor degene die zich verder in het werk van Hermans wil verdiepen, zal het bibliografisch materiaal het belangrijkste onderdeel van de site zijn. Er zijn drie groepen van bibliografische gegevens ter beschikking: de bibliografie van de verspreide publicaties van Hermans, Schrijven is verbluffen, van Rob Delvigne en Frans A. Janssen. (Hierin onder andere Hermans’ (prachtige) woord vooraf bij de eerste druk, ‘De Hollerithkaart’). Verder de bibliografie van de zelfstandig verschenen werken, Het bibliografische universum van Willem Frederik Hermans, van Frans A. Janssen en Sonja van Stek, i.s.m. Peter Kegel. Tenslotte een niet eerder verschenen en zeer nuttige bibliografie van de secundaire literatuur over het werk van Hermans. De secundaire bibliografie is ontsloten op werk (via de menu-optie Oeuvre), op jaar van verschijnen en op auteursnaam. In beperkte mate kan in de bibliografie worden gezocht; ik begrijp dat een geavanceerder zoekinterface nog in de maak is.

Een nuttig onderdeel van de site is het overzicht van het oeuvre, alfabetisch of chronologisch geordend. Van elke titel wordt de drukgeschiedenis gegeven en een overzicht van de secundaire literatuur. Onder het kopje ‘beschouwingen’ wordt verwezen naar full-text beschikbare artikelen over de betreffende werken. In het hoofdmenu van de site komen deze beschouwingen niet terug, maar ze vormen m.i. een heel waardevol onderdeel van de site.

Voor de liefhebber is het een aangename verrassing om op de site ook een aantal gesproken interviews aan te treffen. Bovendien is er een bescheiden fotocollectie aanwezig. Voorzover ik zie zijn er nog geen bewegende beelden – er moet iets blijven om naar uit te kijken.

Behalve deze substantiële items bevat de site diverse kleinere onderdelen: een beknopte biografie, informatie over het Willem Frederik Hermans Instituut, etcetera. Als ik een aanmerking op de site mag maken, dan is het vooral dat de verschillende onderdelen van de site niet goed herkenbaar zijn. De site zou winnen bij een, bijvoorbeeld ook in kleurstelling, duidelijker verschil tussen de bibliografieën en de andere onderdelen van de site. De ‘secundaire’ inhoud van de site (niet over Hermans maar over het instituut) zou duidelijker onderscheiden kunnen worden van de rest. Waarom staan alle opties in één menu bijeen? En de zoekmogelijkheden op het moment wel heel elementair.

Desalniettemin een erg mooie site.

Geplaatst in 20e eeuw, publicatie, weblog digital humanities

Comments are closed.