Op de textual scholarship mailing list kondigde Dirk van Hulle onlangs het Samuel Beckett Digital Manuscript Project (BDMP) aan. In het BDMP werken verschillende instellingen samen aan het toegankelijk maken van de manuscripten van Beckett. De manuscripten worden elektronisch ter beschikking gesteld, voorzien van een diepgaande codering van de genese van Beckett’s teksten. Daarnaast verschijnen boekdelen die de genese van de teksten nog eens in woorden analyseren en samenvatten.

Een demo op de site maakt duidelijk dat de elektronische editie is opgezet volgens de methode die Van Hulle eerder gebruikte voor Elsschots Achter de schermen. Behalve een facsimile en een gewone (‘lineaire’) transcriptie is er ook een topografische transcriptie: een transcriptie die zo precies mogelijk de plaatsing van de de woorden op de manuscriptpagina volgt. De diverse weergaven kunnen op verschillende manieren worden gecombineerd, bijvoorbeeld de lineaire transcriptie met de afbeelding:

Lineaire transcriptie met afbeelding

of de topografische transcriptie en de afbeelding:

topografische transcriptie en de afbeelding

Een chronologie geeft de genetische relaties tussen de manuscripten weer. De gebruiker die de tekstversies van verschillende manuscripten wil vergelijken heeft daarvoor een hele serie opties: hij kan het niveau voor de vergelijking kiezen (zin, alinea of sectie) en de aspecten die hij zichtbaar wil maken (bijvoorbeeld de doorhalingen en toevoegingen, gegevens over de plaats van de toevoegingen, etc.) Daarnaast kunnen we nog vragen om weergave van de writing tools, de noten en de metamarks (aanduidingen van Beckett over bijvoorbeeld volgorde van tekstdelen).

Van Hulle is duidelijk geen aanhanger van het adagium Don’t make me think dat web designers hanteren! Maar voor de weergave van een complexe tekstgenese is dat misschien ook een verkeerd uitgangspunt.

Overigens is in de site een testversie van CollateX geïntegreerd, het collatie-hulpmiddel dat onder leiding van Huygens ING ontwikkelaars wordt ontwikkeld in het kader van Interedition. Hier is een voorbeeld van CollateX uitvoer.

Helaas is de site niet vrijelijk beschikbaar. Behalve de demo vindt de niet betalende bezoeker op de site alleen een inleiding, documentatie en projectinformatie. Jammer, maar misschien onvermijdelijk. Wat ik wel vreemd vind is dat de permanente url’s die men voor manuscripten en manuscriptpagina’s heeft geïntroduceerd voor niet betalende bezoekers ook niet werken (d.w.z.: doorverwijzen naar de home page van het project). Dan heeft een verwijzing in de wetenschappelijke literatuur naar zo’n pagina ook maar beperkt zin.

Geplaatst in 20e eeuw, project, tei, weblog digital humanities

Comments are closed.